Als het
discussie-forum van Zorra nog actief was zou ik over dit beeld het volgende
zeggen.
De parodie is
zeer geslaagd. Spelen met P-magazine en Freya plagen heeft een
sprankelend effect.
Babes in de
politiek, ik hou er niet van. Babe-gedrag om verkozen te worden,
we kunnen er niet blij mee zijn.
Maar, het
mag. En vooral : het moet mogen en het is ook geen doodzonde.
Het is Het Kwaad niet. [Een zijspoortje: Als een door mooie
benen verkozen snel minister geworden excellentie stommiteiten
doet, dan mogen haar figuur en haar smile geen rol spelen in de
behandeling van de dwaling. In de verkiezingsstrijd echter
gebruikt iedereen de wapens die zij of hij heeft, om het
volksgevoel te bespelen. In dat stadium zijn het de kiezers die
hun verstand zouden moeten gebruiken.]
Wat de
affiche heel sterk en heel slim maakt is het woord RESPECT op de
blote buik. In de recente politieke discussies wordt het woord
respect veel gebruikt. De CD&V heeft er een
belangrijk programmapunt van gemaakt. U verdient meer respect
prijkt aan de kop van het 10-punten programma. Respect
wordt ook veel gebruikt in discussies over de multiculturele
samenleving. Wij moeten respect hebben voor andermans
geloof, voor de cultuur van de anderen. Ik ben het er meestal
niet mee eens, want ik vind dat wat je afkeurt je ook moet
kunnen bestrijden en verketteren met woorden. Ik ben een beleefd
persoon, ga zo elegant mogelijk met andere mensen om, als een
heer in het verkeer als het ware, maar er zijn heelwat situaties
waarin het zogenaamde respect niet helpt. Ik ben het dus niet
eens met het trefwoord Respect dat de CD&V
hanteert. Het is te gemakkelijk, het verdoezelt de verschillen
en neemt de tegenstander of gesprekspartner niet ernstig.
Met respect en tolerantie verandert er niets. Tolerantie
drukt trouwens nog uit dat er iets te verdragen valt. Je bent
het niet eens, je vindt het erg, maar je (ver)draagt het.
Tolerantie treedt op als iets je tegensteekt. Met respect
mag je zelfs niet meer zeggen dat het je tegensteekt.
Respect voor
een blote buik, dat wil ik echter wel opeisen. Dat respect is
welkom, omdat het zo verrassend is. De buik is plat, het meisje
is dun, er is de traditionele smile, het is een foto als voor
een sexy badpakkenspecial, niets te maken met het onderwerp, en
toch: het is schitterend. Moe van het inhoudsloze respect moeten
hebben voor hoofddoeken vraag ik graag respect voor christelijke
blote buiken.
De affiche
was voor mij een aanleiding om mij te bezinnen op de
wenselijkheid van ZORRA, als watchdog. Ik weet het, ZORRA
verbiedt niets, is niet sectair, is open, wil de dialoog, gaat
het gesprek aan met de reclamemakers, wil negotiëren en zeker
niet verbieden, wil bewustzijn, sensibiliteit voor wat beelden
uitdrukken in verband met vrouwelijkheid. ZORRA is niet politiek
correct en wil dat ook niet zijn. We weten wel dat de
buitenwacht dat niet altijd begrijpt, maar het is wel zo.
Maar toch: ik
wil tegenwoordig vooral verdedigen dat die blote buik mag, dat
dat slanke mooie meisje in het sexy badpak politiek actief kan
zijn, dat men beseft dat ze slim kan zijn, hard kan werken, weet
wat ze doet, op de cover staat, en respect (wat het ook
betekent) verdient. Het is niet zeker dat zij dat allemaal is en
kan, maar ik wil dat men beseft dat het zo zou kunnen zijn. Ik
wil ook dat het maatschappelijk aanvaard is (en blijft) dat zij
niet continu moet beschermd worden tegen de lusten die ze
oproept bij mannen, die niet verondersteld worden zich te kunnen
beheersen.
Als bepaalde
brands verder willen gaan en volledig blote vrouwen willen
gebruiken om reclame te maken, dan moeten zij dat vooral doen.
De markt zal uitmaken of ze voldoen aan de criteria die
consumenten, publieke opinie, collega-reclamemakers hanteren. De
JEP zal eventueel uitmaken of ze juridisch over de schreef gaan.
Als ZORRA als
watchdog nog actief was, dan zou ik willen dat zij (ZORRA) zich
richtte op de vrijheid, op de libertaire aspecten van het
feminisme, op het “het moet mogen”. Ik denk dat wij in een
stadium zitten dat vrijheden moeten beschermd worden. Reclame
maakt een groot deel van onze beeldenwereld uit. Ik kan alleen
maar hopen dat de reclamewereld niet de diversiteitstoer opgaat
en zich gaat aanpassen aan gesluierde normen.
Naast de
verdediging van vrijheden kan ZORRA zich ook richten op de
bescherming van de gezondheid (en dat heeft zij ook altijd
gedaan). Pro-Ana is waanzin en moet zo adequaat mogelijk
bestreden worden. Anorexia, boulemie en obesitas zijn ziektes.
Beeldvorming is hierin belangrijk, maar wetgeving, medisch
onderzoek, hulpverlening en preventie zijn belangrijker. ZORRA
zou een rol moeten spelen in gerichte campagnes in dit kader.
Wetenschappelijk onderzoek en advies lijken mij op dit ogenblik
de belangrijkste functies van feministische bekommernis met
beeldvorming. De maatschappelijk discussie zie ik alleen maar
zitten als elke associatie met politieke correctheid kan
doorbroken worden. Tijden zijn veranderd. De reclamewereld is
professioneel genoeg om een acceptabel vrouwbeeld voor te
stellen. Als er discussies zijn, dan gaat het om subtiliteiten.
Het genderbewustzijn bij publiek en professionals is groot
genoeg. Laat zij hun plan maar trekken. Mijn betrachting is
eerder dat vrouwen (hoe ze ook mogen gekleed zijn) rustig,
veilig en vrijmoedig door de Nieuwsstraat kunnen lopen, dan dat
een pijpende reclame van Gamma wordt ingetrokken.
|